• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

Een voorbeeld is de transformator die een netspanning van 230 volt omzet naar 12 volt voor halogeenverlichting. Als deze transformator 100 watt aan vermogen opneemt, zal er door de primaire spoel een stroom van 0,44 ampère lopen. Door de secundaire spoel loopt 8,33 ampère bij 12 volt, verliezen niet meegerekend. Voor deze omzetting moet de primaire spoel 19,2 windingen hebben voor elke secundaire winding.
Om de spanning toch te verhogen, wordt er in de praktijk een transformator gebruikt. Dit is ook de reden dat bovenleidingen werken met extreem hoge spanningen van enkele duizenden volts. Een transformator bestaat uit twee of meer spoelen, die zich in elkaars magnetisch veld bevinden. Afhankelijk van de toepassing van de transformator worden de spoelen al dan niet gewikkeld rond een magnetiseerbare kern.
Hierbij is P het vermogen in watt, U de effectieve waarde van de elektrische spanning in volt en I de effectieve waarde van de elektrische stroomsterkte, in ampère. Als de spanning (U) transformeert met factor 1000, zal de stroom verlaagd worden met dezelfde factor om gelijke spanning te behouden. Op basis van de stroomvoorziening worden transformatoren ingedeeld in eenfasetransformatoren en driefasetransformatoren. Eenfasetransformatoren werken op een eenfasige stroomvoorziening, terwijl een driefasetransformator op een driefasige stroomvoorziening werkt. Bij nettransformatoren worden dynamoplaten (van een ijzer/silicium-legering) op elkaar gestapeld. De platen zijn van elkaar geïsoleerd om zo verliezen door wervelstromen te voorkomen.
In principe is dit mogelijk, zolang het vermogen van de dimmer in VA is aangegeven. Deze dimmers zijn geschikt voor de conventionele transformatoren met spoel. Als het vermogen wordt aangegeven in watt, dan is de dimmer alleen geschikt voor gloeilampen. Elektronische transformatoren moeten worden gedimd met behulp van een fase-afsnijdingsdimmer.
De laminaten die bij de bouw van transformatoren worden gebruikt, zijn dunne stroken geïsoleerd metaal die samengevoegd zijn tot een massieve maar gelamineerde kern. Het hebben van één grote massieve ijzeren kern als magnetisch kernmateriaal van de transformator geeft aanleiding tot kernproblemen zoals wervelstroomverliezen. Daarom is het essentieel dat de magnetische baan wordt opgesplitst in vele dunne vormen van geperst staal, laminaten genaamd. Hoe meer stroom er door een geleider loopt, hoe hoger de verliezen zijn. Om verliezen te verminderen, zou men theoretisch gezien de leiding kunnen vergroten.
Een transformator is in principe een apparaat zonder bewegende onderdelen, dat slechts bestaat uit magnetisch gekoppelde spoelen, de primaire en de secundaire. De spoelen zijn meestal gewonden rondom een gesloten ijzerkern die het magnetische veld concentreert en voor Verlichting (pop over to this website) de magnetische koppeling van de beide spoelen zorgdraagt zonder ze te raken. Bij sinusvormige wisselspanning, bijvoorbeeld van het openbare stroomnet, schommelen spanningswaarden continu tussen twee piekwaarden.
Wanneer er spanning op de primaire spoel komt te staan, wordt er een magnetisch veld opgewekt. Dit veld wordt versterkt door de ijzeren kern en zo wordt spanning opgewekt (geinduceerd) in de vorm van een pulspiek. Als gelijkspanning op de primaire spoel wordt aangesloten, genereert de spoel een constant magnetisch veld. Afgezien van de korte puls bij het inschakelen, zijn er geen verdere spanningen bij de secundaire spoel te meten. De reden hiervoor is dat de secundaire spoel alleen maar spanning induceert als het magnetisch veld verandert.